In alles wat ik doe, streef ik naar authenticiteit...
Als lerarenopleider tracht ik de toekomstige onderwijzers die mij toevertrouwd worden ervan te overtuigen dat lesgeven een kwestie van het hart is. Goed onderwijs kan alleen ontstaan als er een verbinding wordt gemaakt tussen verstand en gevoel. Liefde voor de kinderen, voor de wereld en voor het leven geeft kleur aan het onderwijzen en zorgt ervoor dat de leraar leer-kracht wordt.
Vanzelfsprekend kan ik mijn studenten daar alleen van overtuigen door zelf op een dynamische, authentieke, liefdevolle manier te onderwijzen. Congruent opleiden is dan ook mijn streefdoel. Of ik daar elke dag in slaag...?
Als acteur en regisseur hou ik van theater dat mij raakt. Soberheid in spel en scenografie zijn voor mij belangrijke voorwaarden. Ik schuw de pathetiek in woord en spel.
Als kunsteducator ben ik op zoek naar de zinloze zinvolheid van kunst(educatie)... Om toegelaten te worden tot de masteropleiding schreef ik een essay dat als volgt eindigde:
"En laat dit nu net een van de redenen zijn waarom ik zo graag de opleiding master in de kunsteducatie zou volgen. Ik wil erg graag te weten komen of kunsteducatie die als belangrijkste missie heeft mensen te laten genieten van kunst en er hen gevoelig voor te maken voldoende zinvol en zingevend kan zijn. Dit sluit namelijk sterk aan bij mijn interesses als lerarenopleider. Hoe kan ik toekomstige leraren lager onderwijs bijbrengen dat er zoiets bestaat als zinloze zinvolheid en dat niet alles – ook niet in onderwijs – direct aantoonbare en meetbare resultaten moet genereren, maar dat verwondering, authenticiteit en schoonheid volstaan."
Het was voor mij bijzonder verrassend om vast te stellen dat na het schrijven van mijn meesterproef de cirkel rond was...
Authenticiteit, verwondering en schoonheid kunnen volstaan, in onderwijs, in theater, in het leven!
Als lerarenopleider tracht ik de toekomstige onderwijzers die mij toevertrouwd worden ervan te overtuigen dat lesgeven een kwestie van het hart is. Goed onderwijs kan alleen ontstaan als er een verbinding wordt gemaakt tussen verstand en gevoel. Liefde voor de kinderen, voor de wereld en voor het leven geeft kleur aan het onderwijzen en zorgt ervoor dat de leraar leer-kracht wordt.
Vanzelfsprekend kan ik mijn studenten daar alleen van overtuigen door zelf op een dynamische, authentieke, liefdevolle manier te onderwijzen. Congruent opleiden is dan ook mijn streefdoel. Of ik daar elke dag in slaag...?
Als acteur en regisseur hou ik van theater dat mij raakt. Soberheid in spel en scenografie zijn voor mij belangrijke voorwaarden. Ik schuw de pathetiek in woord en spel.
Als kunsteducator ben ik op zoek naar de zinloze zinvolheid van kunst(educatie)... Om toegelaten te worden tot de masteropleiding schreef ik een essay dat als volgt eindigde:
"En laat dit nu net een van de redenen zijn waarom ik zo graag de opleiding master in de kunsteducatie zou volgen. Ik wil erg graag te weten komen of kunsteducatie die als belangrijkste missie heeft mensen te laten genieten van kunst en er hen gevoelig voor te maken voldoende zinvol en zingevend kan zijn. Dit sluit namelijk sterk aan bij mijn interesses als lerarenopleider. Hoe kan ik toekomstige leraren lager onderwijs bijbrengen dat er zoiets bestaat als zinloze zinvolheid en dat niet alles – ook niet in onderwijs – direct aantoonbare en meetbare resultaten moet genereren, maar dat verwondering, authenticiteit en schoonheid volstaan."
Het was voor mij bijzonder verrassend om vast te stellen dat na het schrijven van mijn meesterproef de cirkel rond was...
Authenticiteit, verwondering en schoonheid kunnen volstaan, in onderwijs, in theater, in het leven!
Copyright Jan Schoolmeesters